Halloween

Nie neguję, bo mi się to podoba. Polityki ani religii tu nie będę uprawiać. Samej już jakoś nie wypada się tak bawić, ale gdyby ktoś coś zorganizował to w sumie, może i czemu nie ;) W każdym razie potomka moja taką imprezkę miała i dzieciaki z okolicy również zadowolone były. Nikt ich nie popędził, każdy drzwi otworzył, co słodkiego miał to dał. I każdy był zadowolony. Może to i amerykański zwyczaj, może i my lubimy od amerykańców zrzynać, ale mi się to podoba. Lubię ten klimat. Te świecące dynie jakoś tak mi kierunek świąt wskazują. I tak jakoś się ich doczekać nie mogę. No jakaś taka sentymentalna się robię...
Co do wspomnianej imprezy to parę fotek pokazuję... parę, bo niestety nie pomyślałam o tym żeby wcześniej wszystko obfotografować (brak mi jeszcze tego nawyku biegania z aparatem) i nie ma zdjęć zombie koktajlu czy upiornych burgerów, które szły szybciej niż słodycze... no ale to była impreza dla krwiożerczej ekipy, więc mięcho jak najbardziej... ;)
 

tak właśnie wyglądały owe upiorne burgery

a tak, mniej więcej, zombie koktajl

A skoro o świętach to i owszem, Kevin sam w domu musi być. Pewnie mnie tam nawet nie o fabułę chodzi, a o ten klimat, wystrój domu, oświetlone domy w okolicy. No po prostu uwielbiam.
Jakiś czas temu rozmawialiśmy sobie z moim Połówkiem na temat świat w PRL- jak to nic nie było i święta były prawdziwie świąteczne, bo w końcu coś było. Pomarańcze obojgu nam do tej pory kojarzą się ze świętami, mimo że można je kupić wszędzie i o każdej porze. Ale już tak nie smakują... W każdym razie wspominaliśmy te nasze dziecięce święta i przypomniałam sobie o tej bajce, amerykańskiej a jakże, której tytułu niestety po prostu nie znaliśmy. Ale natychmiast z Połówkiem  zaczęliśmy szperanie w internecie w jej poszukiwaniu. W końcu po wielu próbach udało się wpaść na jej trop. Niestety nie znaleźliśmy wersji polskiej, ale już nawet ten fragment ożywił nasze wspomnienia.... <:) "The Christmas Toy"